22/ 08/ 2004
01/ Ο τίτλος «Παράξενη εποχή» μπορεί να δηλώνει κάποιες καταστάσεις που βιώνει ίσως για πρώτη φορά ένας μέσος Έλληνας μεσ’ στον ίδιο του τον τόπο;
Κατ’αρχήν αυτούσιος ο επιθετικός προσδιορισμός ‘παράξενη’αντικατοπτρίζει την αντιφατικότητα των καιρών που ζούμε όσο δε και την αντιφατικότητα που χαρακτηρίζει στα συναισθήματα του για αυτήν του υπογράφοντος τη μουσική και τα τραγούδια του ομώνυμου δίσκου.Για να προχωρήσω δε ακόμα πιό μέσα στον μικρόκοσμο των αντιδράσεών μου θάλεγα φωτίζει και μία μάλλον άβολη διάθεση και έλλειψη προσαρμοστικότητας μου σε όσα περίεργα και ακατανόητα σε πρώτη φάση συμβαίνουν στην ζωή όλων μας.Θέλω να πω πως σε τελευταία ανάλυση ο χαρακτήρας του τραγουδιού δεν νιώθει υποχρεωμένος να δηλώσει άνετος και ‘ανοιχτός’ με όσα του συμβαίνουν σε αυτή τη πόλη γιατί νιώθει πως πολλά από αυτά έχουν γίνει ερήμην του και τελικά νιώθει την Ιστορία να τον παρασύρει στη δίνη της για αυτό κιόλας η τελική αναπαράστασή του είναι μία καρικατούρα με όλη τη συμπάθεια αλλά και την απόσταση που μπορώ να κρατώ από τον ατελή εαυτό μου.Με λίγα λόγια ενα ειλικρινές τραγούδι.-
02/ Γνωρίζω πως αμέσως μετά το hit του Νίκου Πορτοκάλογλου «Θάλασσα μου σκοτεινή» οι δισκογραφικές εταιρείες έκαναν ατέλειωτα meetings με τα στελέχη τους, με σκοπό να βρουν και να εγκλωβίσουν το μυστικό της επιτυχίας. Δεδομένου ότι κι εσείς κάνατε πολύ μεγάλη επιτυχία πριν λίγα χρόνια με το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», αντιμετωπίσατε κάποιο άγχος σε δημιουργικό επίπεδο με την τωρινή σας δουλειά;
Τις αντιμετώπισα σαν φαντάσματα και σκιές που θα τα έτρεφε μία ματαιοδοξία και όχι η ανάγκη για καλή μουσική και για αυτό η επόμενη κίνηση ήταν ένας ‘δύσκολος’ δίσκος όπως το ΞΥΠΝΑ!ΦΤΑΣΑΜΕ.Κατι που ήταν η αιτία να αρχίσουν τα προβλήματα με την παλιά μου εταιρία η οποία έψαχνε την εύκολη λύση χωρίς πραγματικά να έχει καμία απολύτως άποψη για την ελληνική αγορά πόσο μάλλον για τη μουσική μου.
03/ Σε κάποιο τραγούδι σας λέτε «για σένα θα έτρεχα ξανά σε διαδηλώσεις, τον κόσμο αυτό θα πίστευα πως γίνεται να σώσεις». Σε μια περίοδο που η ερωτική θεματολογία κυριαρχεί επιφανειακότατα στο ελληνικό τραγούδι, εσείς θεωρείτε τον έρωτα επαναστατική πράξη εν είδη πρωτοτυπίας, ας πούμε;
Καθόλου η επανάσταση δεν είναι πρωτοτυπία,είναι ιστορική αναγκαιότητα με διαφορετική μορφή.Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι να πρωτοτυπήσουμε αλλά να αγαπήσουμε την αληθινή ζωή δημιουργώντας.Η δημιουργία είναι η καταστροφή της μετριότητας και της ακινησίας.Η επανάσταση ειναι τέτοια όταν είναι δημιουργική.Παράδειγμα;Η μουσική επανάσταση.Εγώ είμαι μουσικός άνθρωπος για αυτό και ερωτικός.Η επανάσταση είναι ένα βασικά συναισθηματικό γεγονός έτσι κι ο έρωτας.Όταν αγαπώ κινούμαικαι νιώθω ότι μπορώ να κινήσω βουνά.Σε αυτό το τραγούδι που αναφέρεστε χρησιμοποίησα τον έρωτα για να δώσω τη δύναμή του σε εμάς και στον κόσμο.
04/ Μιλήστε μας λίγο για τον Γιώργο Ρωμανό, που βρίσκεται, τι κάνει αυτόν τον καιρό; Διασκευάσατε ένα τραγούδι του απ’ αυτόν το φοβερό δίσκο του «Στα Διονύσια και το στούντιο» που είναι από τους αγαπημένους μας!
Για να χρησιμοποιήσω μία επίκαιρη όσο κι επώδυνη αγγλοειδή έκφραση τα whereabouts του Γιώργου δεν τα γνωρίζω το τελευταίο διάστημα...Ίσως κάπου ντοπάρεται δημιουργικά και μυστικά,όπως συνηθίζει,σε κάποια αγαπημένη του ακτή της Ανατολικής Αττικής.Τον Γιώργο τον θαύμαζα εδώ και πάρα πολλά χρόνια,από τότε που ήμουν έφηβος και τον είχα δει επί χούντας,το 1970 μάλλον σε ένα εξωτερικό πρωτογενές βίδεο κλιπ κάπου στου Φιλοππάπου και μου είχε κάνει εντύπωση αυτός ο περίεργος όμορφος νέος με τα μακριά μαύρα μαλλιά και με την απόκοσμα όμορφη φωνή τραγουδώντας ψυχεδέλεια μέσα στην ακαμψία της γύψινης εποχής που ζούσαμε.’Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΑ ΝΕΡΑ’ είναι πολύ αγαπημένο μου κομμάτι ίσως γιατί ακούγεται και το υβρίδιο των Aphrodite’s Child λόγω της ορχήστρας του Βαγγέλη Παπαθανασίου στην εκτέλεση του τραγουδιού.Μέσα λοιπόν σε μία ζοφερή εποχή υπήρχε ένας άνθρωπος που είχε ένα κήπο με λουλούδια στη καρδιά του και ένα καλειδοσκόπιο ελληνικότητας αλλά και ψυχεδέλειας...Μαγικός ο Γιώργος!!!!!!
05/ Τι ρόλο παίζει η επιλογή των κομματιών που διασκευάζετε; Το «Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου» λόγου χάρη, είχε γίνει μια πανέμορφη brit – pop μπαλάντα!
Aκολουθώ την πολύ όμορφη παράδοση που υπάρχει κυρίως στην ξένη δισκογραφία πολλών groups και καλλιτεχνών να φιλοξενούν στις δουλειές τους διασκευές αγαπημένων τους τραγουδιών θέλοντας έτσι να δείξω και τη σχέση μου με διαφορετικά μουσικά ιδιώματα αλλά επιπλέον να αποτίσω τα δέοντα σε καλλιτέχνες που με ενέπνευσαν.Από παλιά ήθελα να το κάνω αυτό αλλά μέχρι τον τρίτο μου δίσκο δεν το είχα αποπειραθεί..Η αρχή έγινε στο ΞΥΠΝΑ!ΦΤΑΣΑΜΕ όπου εκεί έκανα το PUMP IT UP του Elvis Costellο.Μετά συνέχισα με το ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ’ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ στον 5ο μου δίσκο ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ.Συνέχισα στη ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΠΟΧΗ με το
Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΑ ΝΕΡΑ και δεν πρόκειται να σταματήσω...Ήδη έχω δουλέψει πάνω σε μία καινούργια ενός πολύ αγαπημένου γκρουπ από τα 70’s!
06/ Ο πιτσιρικάς στο εξώφυλλο μοιάζει να αφοδεύει πάνω σε μια τηλεόραση διαβάζοντας ένα παλιό τεύχος της αθηναϊκής επιθεώρησης. Εσείς σκεφθήκατε τη συγκεκριμένη φωτογραφία; Κι ακόμη, πιστεύετε πως ένα εξώφυλλο δίσκου μπορεί να υπαινιχθεί πολλά, όπως συνέβαινε τη δεκαετία του ΄60;
Ο μικρός στο εξώφυλλο αναγνώνει ένα κόμικ που είναι ένα από τα βασικά μου εφόδια στη κουλτούρα μου αντικαθιστώντας έτσι την τηλεόραση που τον αποχαυνώνει μέσα στο γαλάζιο της φως..Η ιδέα του εξώφυλλου ήταν δική μου αλλά η πολύ καλή δουλειά που έγινε οφείλεται στον γραφίστα Κώστα Μιχαλό και στη φωτογραφία του
Νίκου Βλασσόπουλου.Νομίζω πως κάθε εξώφυλλο υπαινίσσεται διάφορα,το ερώτημα κάθε φορά είναι τι επιδιώκει ο καλλιτέχνης να υπαινιχθεί.Στην ‘εμπορική’ και αγοραία δισκογραφία έχουμε πολλούς υπαινιγμούς,από ό,τι θα ξέρετε κι εσείς ο ίδιος αντιλαμβάνομαι,έως φυσικά και χωρίς περιστροφές την πλήρη αποκάλυψη των ‘καλλιτεχνικών’ επιδιώξεων των φωτογραφιζομένων ‘καλλιτεχνών’...Ξέρετε τώρα....
Μέρη σώματος.....Στήθη....Μηροί.....Γλουτιαίοι...Πρόσωπα υποσχόμενα πολλά εκτός από καλή μουσική......
Τώρα ξέρετε ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι και αθλητής...Να κάνει κωλοτούμπες στο πάλκο...Να δείχνει τους κοιλιακούς του ενώ μορφάζει από πάθος και συναισθηματική φόρτιση-αλοίμονό του-και να κρατάει και τρία μπαλάκια στον αέρα σαν ζογκλέρ...Μιλάμε για πολύ δημιουργικές καταστάσεις πιά.Μετά η εταιρία τον ανταμείβει με το ζαχαρωτό του..
Μπράβο Αζόρ!
07/ Κώστας Στρατηγόπουλος, Μανώλης Φάμελλος, Κώστας Λειβαδάς, Στάθης Δρογώσης: ποια ήταν η συμβολή τους στην ηχητική διαμόρφωση του cd;
Ο Κώστας ήταν ο γκουρού της κονσόλας και είχα μία εξαιρετική συνεργασία μαζί του..Περάσαμε ωραία μέσα στα κρύα βράδυα του χειμώνα γράφοντας με κέφι και γέλια αλλά δουλέψαμε σκληρά.Η συμβολή των φίλων τραγουδοποιών ήταν σημαντική σε ποσότητα χρόνου αλλά και σε ποιότητα γιατί ένιωσα την αγάπη τους για αυτό που έκαναν εκείνη την ώρα και ένιωσα πολύ χαρούμενος που τους είχα κοντά μου σε έναν τόσο σημαντικό δίσκο για μένα..Είναι καλό ξέρετε σε αυτόν τον δύσκολο χώρο τον γεμάτο ίντριγκες και φθόνο να ξέρεις ότι έχεις κάποιους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς σύμμαχοί σου.
08/ Που βρίσκεται πιστεύετε η διαφορά της «Παράξενης εποχής» από τους συγγενικούς της δίσκους ηλεκτρικής μπαλάντας που βγαίνουν αφειδώς;
Για λόγους δεοντολογίας να αφήσω καλύτερα εσάς και το κοινό να απαντήσετε;
Ευχαριστώ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου