Όταν πονάω θέλω να ‘μαι μόνος
Κι ας προχωρά μπροστά έρημος ο δρόμος
Μια αγκαλιά εγώ και η σιωπή μου
Να πίνω όσα με κερνάει η ζωή μου
Πάντα μου παίρνει ό, τι αγαπάω
Μα δεν χρωστάει τίποτα όταν της ζητάω
Όπως ο έρωτας που μόνον σε αφήνει
Όταν στα μάτια της η λάμψη εκείνη σβήνει
Φυσούν αέρηδες κι ο χρόνος με χτυπάει
Με την εικόνα της που δεν με παρατάει
Μου δίνει μια και με γυρίζει πίσω
Σ’ όσα αρνιέμαι εγώ ο χαζός να αφήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου