Ήμουν εντόπιος φοιτητής στην Αγγλική Φιλολογία Θες/νίκης στο τέταρτο έτος την άνοιξη του 1979 όταν στο ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ επί της οδού Παρασκευοπούλου, στάση Φάληρο, έφεραν το THE LAST WALTZ του Martin Scorsese!Στο Πανεπιστήμιο τις προηγούμενες ημέρες οργίαζε μια παραφιλολογία για το φιλμ αυτό και είπαμε εγώ και άλλοι ροκάδες φίλοι να πάμε να το δούμε επιτέλους αυτό το Βαλς! Για να ακριβολογώ δεν ξέραμε ακριβώς τη φύση της ταινίας, με την έννοια ότι δεν είχαμε καταλάβει αν επρόκειτο για ένα απλό μουσικό ντοκιμαντέρ, ταινία με ροκ μουσική υπόκρουση, ή εν τέλει κάτι περισσότερο η λιγότερο!
Όντως λοιπόν ένα βράδυ μαζευτήκαμε 3 από μας και μπήκαμε σε ένα ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ μισογεμάτο, αλλά με «καλές» φάτσες, γνώριμους μας από τα φοιτητικά και άλλα τεμπελχανάδικα στέκια και μπαράκια της πόλης....Καθώς γύρισα το κεφάλι μου κάποια στιγμή είδα και κάτι εντελώς άσχετες φάτσες να κάθονται με απλανές βλέμμα τρώγοντας τσιπς που ποιός ξέρει τι περίμεναν να δούνε οι φουκαράδες η μάλλον που να ΄ξεραν τι τους περίμενε!
Τα φώτα έσβησαν και μόλις στην οθόνη έπεσαν οι τίτλοι και τα πρώτα γράμματα με εξαιρετική μουσική υπόκρουση που ήταν ένα οργανικό-instrumental κομμάτι των BAND,ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη, να κάνει μία γρήγορη διαδρομή μέχρι το κεφάλι μου, το οποίο μούδιασε....Αυτά ήταν τα προεόρτια! Η είσοδος και η έναρξη μιάς γιορτής που ήταν και το γεγονός που άρχισε να διαδραματίζεται μπροστά στα μαγεμένα μάτια μας μέσα στο μπλε φως της αίθουσας! Ο τελευταίος χορός των BAND,της μπάντας με την κυριολεκτική έννοια του όρου, μιας ομάδας φίλων, κολλητών που πήραν στα χέρια τους τη μούσα του ροκ εν ρολ και της έδωσαν ότι καλύτερο είχαν για πάνω από 15 χρόνια on the road.H συναυλία, η γιορτή του τέλους μιας γενιάς, κινηματογραφήθηκε από τον μοναδικό και πιο άξιο σκηνοθέτη για αυτή τη δουλειά ΜARTIN SCORSESE! To γεγονός αυτό είχε γίνει ήδη δυόμιση χρόνια πριν το δούμε εμείς, στις 26 Νοέμβρη του 1976 την Ημέρα των Ευχαριστιών στην αίθουσα Winterland του San Francisco! Όλος ο καλός κόσμος ήταν εκεί, κοινό και συνδαιτυμόνες καλλιτέχνες φίλοι, άνθρωποι που οι BAND θαύμαζαν κι εκτιμούσαν! Την εποχή που μία συναυλία ενός αγαπημένου μας γκρουπ η τραγουδοποιού από την αλλοδαπή φάνταζε μακρινή ουτοπία, εμείς είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό από την παρέλαση τόσων πολλών ονομάτων επάνω στο πάλκο μαζί με τους BAND!
BOB DYLAN,NEIL YOUNG,JONI MITCHELL,DR JOHN,PAUL BUTTERFIELD,ERIC CLAPTON,VAN MORRISON,MUDDY WATERS,RINGΟ STARR,RON WOOD και άλλοι...Η ραχοκοκαλιά του ροκ μπροστά μας σε μία εξαιρετική κινηματογράφηση γεμάτη συναίσθημα κι αλήθεια όπως πρέπει να είναι κι οτιδήποτε που έχει να κάνει σχέση με το ροκ εν ρολ η ασχολείται μαζί του...Ένας μεγάλος αποχαιρετισμός, τίμιος και ειλικρινής μιας μπάντας που πλέον τα είχε δώσει όλα, όλα αυτά τα χρόνια στον δρόμο.. Η παραδοχή ότι κάποτε όλα τελειώνουν ακριβώς για να μείνουν νέα και ζωντανά για πάντα στις καρδιές μας!
Όταν έπεσε η αυλαία της ταινίας και άναψαν τα φώτα εγώ ήμουν αλλού, δεν μιλούσα....Ήξερα τι έπρεπε να κάνω στη ζωή μου πια!
Πέρασαν 25 χρόνια από τότε και τώρα πια κάνω αυτό που συνειδητοποίησα τότε ότι έπρεπε να κάνω. Να γίνω μουσικός και να παίξω την μουσική που αγαπούσα...Έτσι απλά! Εκεί αναγνώριζα τον Γιώργο καλύτερα, εκεί τον παραδεχόμουνα!
Περνώντας έξω από ένα μαγαζί στη Πανεπιστημίου που πουλάει DVD και μπήκα μέσα. Ψάχνοντας στις προθήκες κατά τύχη(;)συναντήθηκα με το LAST WALTZ!
Το άρπαξα γρήγορα, πήγα στο ταμείο κι έτρεξα σπίτι να το δω, ξεχνώντας να κάνω και μια άλλη δουλειά που είχα να κάνω εκείνη την ημέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου